Palynostratigraphy of lower Paleozoic sediments in southern Fazelabad town (Kholin-Darreh area), southeastern Gorgan city

Authors

Abstract

The lower Paleozoic succession is well-developed in the southern Fazelabad town (Kholin-Darreh area) which is located approximately 46 km southeastern Gorgan city. A total of 62 surface samples were treated and investigated in the Palynological laboratory of Exploration Directorate of National Iranian Oil Company. Most of the samples contain acritarchs, chitinozoans, scolecodonts and cryptospores. In this study, the investigation has only focused on identification of acritarch group at the level of species and genera. In general, 55 acritarchs species (29 genera) were identified.
The studied rock units of area consist of Lalun, Abastu, and Abarsaj formations. This study points out that Lalun Formation lacks any palynomorphs, yet it is attributed to the early Cambrian, based upon its stratigraphical position.
 The Abastu Formation contains acritarch taxa among which are: Saharidia downiei, Acanthodiacrodium ubui, Micrhystridium shinetonense, Dactylofusa squama, Athabascaella penika, Vulcanisphaera africana, Cymatiogalea cylindrata and, Cymatiogalea cylindrata. Considering the stratigraphical values of these acritarch species, the Abastu Formation is suggested to be the lowermost Early Ordovician (Tremadocian). The Abarsaj Formation is characterized by presence of abundant acritarchs, chitinozoans, scolecodonts and cryptospores which important acritarch taxa are: Baltisphaeridium perclarum,Baltisphaeridium oligopsakium,Orthosphaeridium insculptum, Veryhachium subglobosum,Villosacapsula setosapellicula,Actinotodissus crassus,Tunisphaeridium eisenackii,Dactylofusa spinata andMultiplicisphaeridium bifurcatum. Based on stratigraphic values of these acritarch species a Late Ordovician is suggested for this formation.
The stratigraphical distribution of the encountered acritarch species within the studied rock units reveals two major hiata within the lower Paleozoic sedimentary sequences.
The first hiatus appears between Lalun and Abastu formations and encompasses the Upper and Middle Cambrian strata (Mila Formation). The second hiatus occurs between Abastu and Abarsaj formations. This hiatus includes upper part of Early Ordovician (Arenigian) and the whole Middle Ordovician (Llanvirian – Llandelian). This is indicated with some reworked acritarch taxa from Arenigian and Middle Ordovician as well as early Late Ordovician in the Abarsaj Formation. The two mentioned hiata probably correspond to Caledonian orogeny.
Based on presence of chitinozoan, scolecodonts, acritarchs and criptospores a shallow marine environment is suggested for these two formations.
On the other hand, acritarchs species of Abastu Formation have been reported from Zagros Basin, Central Iranian Basin , other parts of Alborz Mountain Ranges and other parts of the world( Libya, Algeria, Saudi Arabia, Morocco, Tunisia and England), indicating good relationship between the Kholin-Darreh area and Gondwanan supercontinent during  the Ordovician period.The acritarch taxa within the Abarsaj Formation show broad similarity with those of Gondwanan and Laurasia paleocontinents, representing cosmopolitan nature. However, based on established chitinozoan biozones in the Abarsaj Formation a Gondwanan realm is suggested for the studied area during the Late Ordovician.

Keywords

Full Text


رسوبات پالئوزوئیک زیرین در حوالی شهرستان فاضل آباد دارای رخنمون است. ناحیه مورد مطالعه خولین دره نامیده می شود که در 46 کیلومتری جنوب شرق گرگان قرار دارد و دارای موقعیت جغرافیایی و است (شکل-1). رسوبات پالئوزوئیک در ناحیه مورد مطالعه تنها به نام رسوبات اردویسین نامیده شده است بنابراین انتساب آن به اردویسین پیشین یا پسین مشخص نگردیده است. از این رو، رسوبات اردویسین در ناحیه خولین دره اندازه گیری و نمونه برداری شد و پس از تجزیه در آزمایشگاه پالینولوژی مدیریت اکتشاف وزارت نفت، مورد مطالعه قرار گرفت تا با استفاده از ارزش چینه شناسی و پالئوژئوگرافی آکریتارش ها بتوان نسبت سنی و موقعیت پالئوژئوگرافی این بخش از البرز را مشخص کرد.

روش کار در روی زمین و آزمایشگاه
در نقشه های زمین شناسی گرگان که توسط شهرابی(1356) و صالحی راد (1979) تهیه شده است، رسوبات پالئوزوئیک در ناحیه مورد مطالعه (خولین دره) به نام سازندهای آبستو و ابرسج نامیده شده است. این اسامی از نواحی ابرسج و آبستو در کوه شاهوار واقع در شمال غرب شاهرود گرفته شده و به زمان اردویسین نسبت داده شده است. رسوبات اردویسین در ناحیه مورد مطالعه دارای ضخامت 406 متر است که تعداد 62 نمونه بطور سیستماتیک از آن برداشت و تنها 37 نمونه آن در آزمایشگاه پالینولوژی مدیریت اکتشاف شرکت ملی نفت تجزیه و مورد بررسی قرار گرفت.

 

 

 

 

شکل-1: راههای دسترسی به ناحیه مورد مطالعه


برای جدا سازی پالینومورف ها از کانی ها و ترکیبات مختلف به ترتیب از محلول های شیمیایی اسید کلریدریک، اسید فلوئوریدریک و برمات روی (با وزن مخصوص 2) استفاده شد. اسید کلریدریک برای انحلال ترکیبات کربناته، اسید فلوئوریدریک برای انحلال ترکیبات سیلیکاته و برمات روی برای جدا کردن کانی های سنگین از پالینومورف ها مورد استفاده قرار گرفت. پس از اتمام مراحل فوق، مواد آلی باقیمانده از غربال های پلاستیکی به قطر 15 میکرون عبور داده شد که در نتیجه، میکروفسیل ها از مواد آلی ناخواسته جدا شدند. مواد آلی باقیمانده مجموعه ای از پالینومورف هایی هستند که در برابر اسیدها مقاوم می باشند. پس از انجام مراحل نهائی تجزیه نمونه ها، اسلاید میکروسکپی از هر نمونه تهیه و با میکروسکوپ هایی با بزرگنمایی بالا مورد مطالعه قرار گرفت.

بایواستراتیگرافی آکریتارش ها ( فیتوپلانکتون ها) در ناحیه مورد مطالعه
در این مطالعه 55 گونه آکریتارش (29جنس) و یک گونه کریپتوسپور شناسایی گردید که عبارتند از:
Saharidia downiei, Dactylofusa squama, Micrhystridium shinetonense, Vulcanisphaera africana, Cymatiogalea bouvardii, Cymatiogalea membranispina, Polygonium gracile, Acanthodiacrodium raia., Vulcanisphaera britannica, Acanthodiacrodium ubui, Cymatiogalea cylindrata, Athabascaella penika, Peteinosphaeridium accinctulum, Orthosphaeridium rectangulare, Multiplicisphaeridium irregulare, Orthosphaeridium insculptum, Multiplicisphaeridium bifurcatum, Navifusa ancepsipuncta, Dactylofusa striata, Dactylofusa spinata, Veryhachium oklahomense, Tunisphaeridium eisenackii, Frankea hamulata, Lophosphaeridium sp., Multiplicisphaeridium raspa, Veryhachium trispinosum, Baltisphaeridium perclarum, Ordovicidium elegantulum, Dactylofusa cabottii, Actinotodissus crassus, Veryhachium europaeum, Veryhachium subglobosum, Villosacapsula setosapellicula, Veryhachium triangulatum, Leiofusa fusiformis, Veryhachium sp.A., Evittia remota, Baltisphaeridium oligopsakium, Ordovicidium heteromorphicum, Petaloferidium stigii, Leiosphaeridia sp., Lophosphaeridium varum, Veryhachium lairdii, Evittia sp., Picostella turgida, Gorgonisphaeridium antiquum, Veryhachium reductum, Orthosphaeridium bispinosum, Anomaloplaisium sp., Veryhachium trisulcum, Pirea ornate and Tetrahedraletes sp.

نمونه های آکریتارش فوق بر مبنای انتشار چینه شناسی آن ها به چهار بیوزون تجمعی قابل تقسیم است که از پائین به بالا به شرح زیر می باشند:

- مجموعه آکریتارشی بیوزون I: این بیوزون با ظهور و انقراض گونه هایی از جمله:
Saharidia downiei, Acanthodiacrodium ubui, Micrhystridium shinetonense, Cymatiogalea bouvardii, Vulcanisphaera britannica, Dactylofusa squama, Cymatiogalea membranispina.
مشخص می شود و در ضخامت 49 متر گسترش دارد (شکل-2). گونه های آکریتارش این بایوزون تا کنون از رسوبات اردویسین پیشین بلژیک ( ِMartin 1969, 1972)، انگلستان ( ِDownie, 1958, 1959, 1963; Rasul, 1974, 1976, 1979)، الجزایر (Combaz 1967; Deunff 1961; Jardine et al. 1974)، فرانسه (Combaz & Peniguel, 1972; Deflandre 1946; )، اسپانیا (Cramer 1964; Deunff 1977) و در ایران نیز از نواحی مختلف البرز و زاگرس گزارش شده اند (قویدل سیوکی، 1369، 1374، 1384). بنابراین زمان ترمادوسین پیشین را برای این بخش از سازند آبستو پیشنهاد می کند.

- مجموعه آکریتارشی بیوزون II: این بیوزون با ظهور و انقراض گونه های آکریتارشی از قبیل:
Vulcanisphaera africana, Cymatiogalea cylindrata, Athabascaella penika
مشخص می شود و در ضخامت 59 متر انتهایی سازند آبستو گسترش دارد (شکل-2). آکریتارش های این بیوزون تا کنون از رسوبات اردویسین زیرین بلژیک (Martin 1969, 1972; Stockmans & Williere, 1960, 1963)، انگلستان (Downie 1958, 1959, 1963; Rasul, 1974, 1979 )، فرانسه (Combaz & Peniguel 1972; Deflandre 1946)، اسپانیا (Cramer 1964; Deunff 1977;) آفریقا (Combaz 1967; Deunff 1961; Jardine et al. 1974)، چین (Martin & Yin Leiming 1988; Tongiorgi et al. 1995; Yin Leiming 1995 ) و در ایران نیز از نواحی مختلف البرز، زاگرس و ایران مرکزی گزارش شده اند (قویدل سیوکی، 1369، 1374، 1384). بر مبنای ارزش چینه شناسی این آکریتارش ها زمان ترمادوسین پسین برای این بخش از سازند آبستو پیشنهاد می شود.

- مجموعه آکریتارشی بیوزون III: این بیوزون با انقراض کامل گونه های آکریتارش بیوزون های I و II و ظهور و انقراض گونه های آکریتارش جدید مانند:
Baltisphaeridium perclarum, Multiplicisphaeridium irregulare, Evittia remota, Multiplicisphaeridium bifurcatum, Veryhachium subglobosum, Orthosphaeridium insculptum, Villosacapsula setosapellicula, Orthosphaeridium rectangulare, Ordovicidium elegantulum, Peteinosphaeridium accinctulum, Dactylofusa spinata, Navifusa ancepsipuncta, Ordovicidium heteromorphicum, Actinotodissus crassus, Veryhachium reductum.
مشخص می شود و در ضخامت 16 متر از قاعدۀ سازند ابرسج گسترش دارد (شکل-2). گونه های آکریتارش این بیوزون تا کنون از رسوبات اردویسین پسین آمریکا (Fensome et al.1990; Jacobson 1978; Loeblich 1970; Loeblich & Tappan 1971, 1976, 1978; Playford & Wicander 2006; Wicander et al. 1999)، انگلستان (Turner, 1984) کانادا Wicander et al. 1999) )، آفریقا (Jardine et al. 1974; Deunff 1977) ، سوئد ( Gorka 1987; Kjellstrom 1971 )، جمهوری چک ( Vavrdova 1966; Konzalova-Mazankova 1969)، الجزایر (Jardine et al. 1974; Deunff 1977) و در ایران نیز از نواحی مختلف البرز، زاگرس و ایران مرکزی گزارش شده اند (قویدل سیوکی، 1369، 1373، 1374، 1384). همراه گونه های این بیوزون گونه های آکریتارش نابرجا مربوط به اردویسین پیشین و میانی از قبیل: Baltisphaeridium llanvinianum, Orthosphaeridium ternatum, Rhopaliophora palmata, Gorganisphaeridium frequens, Saharidia downiei و Vulcanisphaera africana وجود دارد که معرف فرسایش رسوبات بخش بالایی اردویسین پیشین و اردویسین میانی و راسب شدن آن ها در رسوبات اردویسین پسین می باشد. بر مبنای ارزش چینه شناسی گونه های آکریتارش این بیوزون زمان آشگیلین پیشین برای این ضخامت از سازند ابرسج پیشنهاد می شود.

- مجموعه آکریتارشی بیوزون :IV این بیوزون با ظهور و انقراض گونه های آکریتارشی از قبیل:
Veryhachium triangulatum, Veryhachium oklahomense, Veryhachium europaeum, Picostella turgida, Dactylofusa cabottii, Tunisphaeridium eisenackii, Dactylofusa striata, Veryhachium trisulcum, Petaloferidium stigii, Lophosphaeridium varum, Multiplicisphaeridium raspa, Anomaloplaisium sp.
مشخص می شود و در ضخامت 178 متر انتهایی سازند ابرسج گسترش دارد (شکل-2). آکریتارش های این بیوزون تا کنون از رسوبات اردویسین پسین انگلستان (Turner, 1984)، آمریکای شمالی (Loeblich & Tappan 1971, 1976, 1978; Playford & Wicander 2006; Wicander et al. 1999)، آفریقا (Jardine et al. 1974; Deunff 1977) و در ایران نیز از نواحی مختلف البرز، زاگرس و ایران مرکزی گزارش شده اند (قویدل سیوکی 1369، 1373، 1374، 1384) و زمان آشگیلین پسین را برای این بخش از سازند ابرسج پیشنهاد می کند.

 

 

 

شکل-2: انتشار چینه شناسی گونه های مختلف آکریتارش در توالی رسوبی پالئوزوئیک پیشین ناحیه فاضل آباد (خولین دره)، جنوب شرق گرگان.


نتیجه گیری
از مطالعه پالینواستراتیگرافی توالی رسوبی پالئوزوئیک پیشین ناحیه فاضل آباد (خولین دره) در جنوب شرق گرگان نتایج زیر پیشنهاد می شود:
1- در این مطالعه در مجموع 55 گونه آکریتارش ( 29 جنس) در سازند های آبستو و ابرسج شناسایی گردید.
2- قدیمی ترین واحد سنگ چینه ای در ناحیه خولین دره، سازند لالون با ضخامت 104 متر می باشد که شامل ماسه سنگهای قرمز است. نمونه های تجزیه شده از این سازند فاقد پالینومرف بوده و با توجه به ویژگی های لیتولوژیکی و موقعیت چینه شناسی، سن کامبرین پیشین برای آن پیشنهاد شده است.
3- سازند آبستو دارای ضخامت 108 متر است، که با توجه به ارزش چینه شناسی مجموعه های آکریتارشی بیوزونهای I و II زمان اردویسین پیشین (ترمادوسین) برای این سازند پیشنهاد می شود. سازند آبستو معادل بخشی از سازند لشکرک در البرز غربی می باشد.
4- در ناحیه مورد مطالعه سازند ابرسج 194 متر ضخامت دارد که با توجه به ارزش چینه شناسی مجموعه های آکریتارشی بیوزونهای III وIV به زمان اردویسین پسین (آشگیلین) مربوط می شود و در واقع این ضخامت بخشی از سازند قلی را تشکیل می دهد.
5- در سکانس رسوبی پالئوزوئیک زیرین ناحیه مورد مطالعه دو نبود چینه شناسی بزرگ وجود دارد:
اولین نبود چینه شناسی بین سازند لالون و سازند آبستو وجود دارد که رسوبات کامبرین میانی و کامبرین فوقانی (سازند میلا) را در بر می گیرد. دومین نبود چینه شناسی بین سازند های آبستو و ابرسج وجود دارد که رسوبات آرنیگین (بخش بالایی اردویسین زیرین)، اردویسین میانی (لانویرنین- لاندلین) را شامل می شود.
6- حضور میکروفسیلهای نابرجا (reworked) در سازند ابرسج معرف آن است که در زمان اردویسین پسین حوضه رسوبی بسیار فعال بوده و موجب فرسایش رسوبات قدیم تر این ناحیه و یا نواحی مجاور گردیده است.
7- وجود آکریتارش ها در سازند آبستو و نیز حضور اجتماع کیتینوزوآ، آکریتارش، اسکلوکودونت و کریپتوسپور در سازند ابرسج معرف تشکیل این دو سازند در محیط دریایی کم عمق می باشد.
8- گونه های آکریتارش معرفی شده، قابل مقایسه با گونه های آکریتارشی گزارش شده از البرز غربی و مرکزی، زاگرس، ایران مرکزی و الجزایر، لیبی، عربستان سعودی، مراکش، تونس و انگلیس گزارش شده اند که ارتباط قطعی ناحیه مورد مطالعه را با ابرقارۀ گندوانا دردوره اردویسین نشان می دهد.

 

References


1- شهرابی، م.، 1356، نقشه زمین شناسی 1:250000 گرگان. سازمان نقشه برداری کشور.
2- قویدل سیوکی، م.، 1369، مطالعه آکریتارش ها و کیتینوزواهای سازندهای میلا، ایلبک، زردکوه و فراقون در ناحیه زردکوه و انطباق آنها با سکانس پالئوزوئیک ناحیه چالی شه و چاه دارنگ. مجموعه مقالات سمپوزیوم دیاپیرسم با نگرشی ویژه به ایران، جلد اول، صفحات 141 تا 218.
3- قویدل سیوکی، م.، 1373، مطالعه پالینولوژیکی رسوبات اردویسین و سازند فراقون در کوه سورمه و تعیین ارتباط سن آنها بر مبنای میکروفسیلها. فصلنامه علمی علوم زمین، شماره 12، صفحات 28 تا 35.
4- قویدل سیوکی، م.، 1374، اولین گزارش پالینولوژی رسوبات اردویسین البرز مرکزی، ناحیه حسنکدر. مجله علوم دانشگاه تهران، جلد 21، شمارۀ 1، صفحات 10 تا 23.
5- قویدل سیوکی، م.، 1384، پژوهشهای پالینولوژی در واحدهای سنگ چینه ای پالئوزوئیک حوضه های رسوبی زاگرس، البرز و ایران مرکزی، انتشارات شرکت ملی نفت ایران.
6- قویدل سیوکی، م. و م. ا.، خسروی، 1374، مطالعه رسوبات پالئوزوئیک زیرین در تنگ زاکین-کوه فراقون و معرفی سازندهای سیاهو و سرچاهان در حوضه زاگرس. فصلنامه علمی علوم زمین، شماره 14، صفحات 2 تا 21.
7- Burmann, G., 1970, Weitere organische Mikrofossilien aus dem unteren Ordovizium. Paläontologische Abhandlangen, Abt. B, v. 3, no. 3-4, p. 289-332, pl. 2-19.
8- Combaz, A., 1967, Un microbios du Trémadocien dans un sondage ďHassi-Messaoud. Actes de la Société Linnéenne de Bordeaux, v. 104, no. 29, p. 1-26, pl. 1-4.
9- Combaz, A. and G., Peniguel, 1972, Étude palynostratigraphique de ľOrdovicien danse sondages du Bassin de Canning (Australie Occidentale). Société nationale des pétroles ďAquitqine, Centre de recherché de Pau, Bulletin, v. 6, no. 1, p. 121-167, pl. 1-4.
10- Cramer, F. H., 1964, Microplankton from three Palaeozoic formations in the province of León, NW–Spain: Leidse Geologische Mededelingen, v. 30, p. 253-361.
11- Cramer, F. H., 1971, Distribution of selected Silurian acritarchs. An account of the palynostratigraphy and paleogeography of selected Silurian acritarchs: Revista Española de Micropaleontologia, numero extraordinario, v. 1, 203 p. (imprinted 1970, issude 1971 according to Loeblich and Tappan, 1976, p. 302).
12- Deflandre, G., 1946, Fichier micropaléontologique série 8. Hystrichoshaeridés III. Espéces du Primaire. Archives originales, Centre de documentation; Centre national de la recherché scientifique, France, no. 257, p. I-V, fiches 1096-1185.
13- Deunff, J., 1951, Sur la présence de Microorganismes (Hystrichosphéres) dans les schistes ordoviciens du Finistére. Comptes rendus des séances de ľAcadémie des sciences, v. 233, no. 4, p. 321-323.
14- Deunff, J., 1954, Veryhachium, genre nouveau ďHystrichosphéres du Primaire. Compte rendu Sommaire des séances de la Societe géologique de France, no. 13, p. 305-308.
15- Deunff, J., 1955, Un microplancton fossile Dévonien à Hystrichosphères du Continent Nord-Américain. Bulletin du microscopie appliquée, sér. 2, v. 5, nos. 11-12, p. 138-149, pl. 1-4.
16- Deunff, J., 1959, Microorganismes planctoniques du primaire Armoricain. I. Ordovicien du Veryhachium (presqu’ile de Crozone). Bulletin de la Société géologique et mineralogique de Bretange, nouvelle sér., no. 2, p. 1-41, pl. 1-11. (Cover date 1958, issue date 1959; fide Loeblich and Tappan, 1976, p306)
17- Deunff, J., 1961. Un microplancton à Hystrichosphères dans le Tremadoc du Sahara. Revue de micropalèontologie, v. 4, no. 1, p. 37-52, pl. 1-3.
18- Deunff, J., 1977, Un microplancton à Acritarches dans les schistes llanvirniens de ľAnti-Atlas (Zagora-Maroc). Notes, Service géologoque du Maroc, v. 38, no. 268, p. 141-151, pl. 1-2.
19- Downie, C., 1958, An assemblage of microplancton rom the Shineton Shale (Tremadocian). Proceedings of the Yorkshire Geological Society, v. 31, no. 12, p. 331-349, pl. 16-17.
20- Downie, C., 1959, Hystrichospheres from the Silurian Wenlock Shale of England. Palaeontology, v. 2, no. 1, p. 56-71, pl. 10-12.
21- Downie, C., 1963, Hystrichospheres (acritarchs) and spores of the Wenlock Shales (Silurian) of Wenlock, England. Palaeontology, v. 6, no. 4, p. 625-652, pl. 91-92.
22- Eisenack, A., 1938, Hystrichosphaerideen und verwandten Formen im baltischen Silur. Zeitschrift für Geschiebeforschung und Flachlandsgeologie, v. 14, no. 1, p. 1-30, pl. 1-4.
23- Eisenack, A., Cramer, F. H. and Díez, M. d. C. R., 1976. Katalog der fossilen Dinoflagellaten, Hystrichosphaeren. Band III Acritarcha 2. Teil 863 pp, E. Schweizerbartsche, Verlagsbuchhandlung, Stuttgart.
24- Eisenack, A., Cramer, F. H. and M. d. C. R., Díez, 1979, Katalog der Fossilen Dinoflagelellaten, Hystrichosfaeren un verwandten mikrofossilien. Band VI acritarcha 3. Teil 533 p. E. Schweizerbartsche, Verlagsbuchhandlung, Stuttgart.
25- Fensome, R.A., Williams, G.L., Barss, M. S.; Freeman, J. M.; and J. M., Hill, 1990, Acritarchs and fossil prasinophytes: an index to genera, species, and infraspecific taxa: American Association of Stratigraphic Palynologists Contributions Series 25, 771p.
26- Górka, H., 1987, Acritarches et Prasinophyceae de ľOrdovicien moyen (Viruen) de Sondage de Smedsby Gård no.1 (Gotland, Suède). Review of Palaeobotany and Palynology, v. 52, p. 257-297, pl. 1-11.
27- Jacobson, S. R., 1978, Acritarchs from the Upper Ordovician Clays Ferry Formation, Kentucky, U.S.A.. Palinologi, numero extraordinario 1, p. 293-301, pl. 1.
28- Jardiné, S., A., Combaz, L., Magloire, G., Peniguel, and G., Vachey, 1974, Distribution stratigraphique des acritarches dans le Paléozoïque du Sahara algerien. Review of Palaeobotany and Palinology, v.18, p.99-129.
29- Kjellström, G., 1971, Middle Ordovician microplanktonn from the Grötlingbo, Borehole no.1 in Gotland, Sweden. Sver. geol., Unders., Ser. C, no. 669, v. 65, no. 15, p. 1-35.
30- Konzalová-Mazancová, M., 1969, Acritarcha Evitt,1963, aus demUnter -Ashgillian Böhmens. Palaeontographica Abt. B., v. 125, no- 1-3, p. 81-92, pl. 15-16.
31- Lister, T. R., 1970, The acritarchs and chitinizoa from the Wenlock and Ludlow Series of the Ludlow and Millichope areas, Shropshire. Palaeontographical Society Monographs, v. 124 (publication 528), no. 1, p. 1-100, pl. 1-13.
31- Loeblich, A. R., Jr., 1970, Morphology, ultrastracture and distribution of Paleozoic acritarchs: Proceedings of the North American Paleontological Convention, Chicago, 1969, part G, p. 705-788.
32- Loeblich, A. R., Jr. and H., Tappan, 1971, Two new Orthosphaeridium (Acritarcha) from the Middel and Upper Ordovician: Transactions of the American Microscopy Society, v.90, p. 182-188.
33- Loeblich, A. R., Jr. and Tappan, H., 1976. Some new and revised organic-walled phytoplankton microfossil genera. Journal of Paleontology, v. 50, p. 301-308.
34- Loeblich, A. R., Jr. and H., Tappan, 1978,Some middle and late Ordovician microplankton from central North America. Journal of Paleontology, v. 52, p.1233-1287.
35- Martin, F., 1969, Les Acritarches de ľOrdovicien et du Silurien belges. Détermination et valeur stratigraphique. Institut royal des sciences naturelles de Belgique, Mémoire, no. 160, p. 1-175, pl. 1-8. (Cover date 1968, issue date 1969.)
36- Martin, F., 1972, Les Acritarches de ľOrdovicien inférieur de la Montagne Noire (Herault, France). Institut royal des sciences naturelles de Belgique, sciences de la terre, Bulletin, v. 48, no. 10, p. 1-61, pl. 1-11.
37- Martin, F. and Yin Leiming, 1988, Early Ordovician acritarchs from southern Jilin Province, northeast China. Palaeontology, v. 31, part 1, p. 109-127, pl. 13-19.
38- Playford, G., and F., Martin, 1984, Ordovician acritarchs from the Canning Basin, Western Australia. Alcheringa, v. 8, p. 187-223.
39- Playford, G. and R., Wicander, 2006, Organic –walled microphytoplankton of the Sylvan Shale (Richmondian: Upper Ordovician), Arbuckle Mountains, Southern Oklahoma, U.S.A. Oklahoma Geological Survey, Bulletin, p. 116, 148.
40- Rasul, S. M., 1974, The Lower Palaeozoic acritarchs Priscogalea and Cymatiogalea. Palaeontology, v. 17, no. 1, p. 41-63, pl. 3-7.
41- Rasul, S. M., 1976, New spesies of the genus Volcanisphaera (Acritarcha) from the Tremadocian of England. Micropaleontology, v. 22, p. 479-484.
42- Rasul, S. M., 1979, Acritarch zonation of the Tremadoc Series of the Shineton Shales, Wrekin, Shropshire, England. Palynology, v. 3, p. 53-72, pl. 1-3.
43- Salehi-Rad, 1979, Etude Geologique de la region de Gorgan (Alborz Oriental, Iran): Ph. D. Thesis, Universite de Paris Sud, 162p.
44- Sarjeant, W.A.S.; and R. P. W., Stancliffe, 1996, The acritarch genus Polygonium, Vavrdová emends Sarjeant and Stancliffe 1994: a reassessment of its constituent species. Annales de la Société géologique de Belgique, v.117, p. 355-369.
45- Staplin, F. L.; Jansonius, Jan; and S. A. J., Pocock, 1965, Evaluation of some acritachous hystrichosphere genera: Neues Jahrbuch fur Geologieund Palaontologie, Abhandlungen, v. 123, p. 167-201.
46- Stockmans, F. and Y., Williére, 1960, Hystrichosphéres du Dévonien belge (Sondage de ľAsile ďaliénés á Tournai). Senckenbergiana. Lethaea, v. 41, no. 1-6, p. 1-11, pl. 1-2.
47- Stockmans, F. and Y., Williére, 1963, Les Hystrichosphéres ou mieux Acritarches du Silurien Belge. Sondage de la Brasserie Lust à Courtrai (Kortrijk). Bulletin de la Société belge du géologie, de paléontologie et ďhydrologie, v. 71, no. 3, p. 450-481, pl. 1-3.
48- Tappan, H., and A. R., Jr. Loeblich, 1971, Surface sculpture of the wall in lower Paleozoic acritarches. Micropaleontology, v.17, p. 385-410.
49- Tongiorgi, M., Yin Lei-ming & A., Di Milia, 1995, Arenigian acritarch from the Daping section (Yangtze Gorges area, Hubei Province, Southern China) and their palaeogeographic signiicance. Rev. palaeobot., v. 86, p. 13-48, 4 pls., Amsterdam.
50- Turner, R.E., 1984, Acritarchs from the type area of the Ordovician Caradocian Series, Shropshire, England. Palaeontographica, Abt. B, v. 190, 4-6, p. 87-157.
51- Vavrdová, M, 1966, Palaeozoic microplankton from central Bohemia: Časopis pro Mineralogii Geologii, v.11, p. 409-414.
52- Wicander, R., Playford, G., and E. B., Robertson, 1999, Stratigraphic and paleogeographic significance of an Upper Ordovician acritarch flora from the Maquoketa Shale, northeastern Missouri, U.S.A.: Supplement to Journal of Paleontology, v. 73, no. 6, Memoirs of the Paleontological Society, no. 51, 38p.
53- Yin Leiming, Y., 1995, Early Ordovician acritarchs from Hunjiang region, Hubei, China.Palaeont.sinica, 185, ser. A (12), 107-170, 36pls. Beijing.
Explanation of Plates
All magnification × 1000 (Scale bar = 20µm)
 

Plate I
Fig. 1: Saharidia downiei Combaz, 1967.
Fig. 2: Dactylofusa squama (Deunff, 1961) Combaz, 1967.
Fig. 3: Micrhystridium shinetonense Downie, 1958.
Fig. 4: Athabascaella penika Martin & Yin Leiming, 1988.
Figs. 5, 6: Vulcanisphaera africana Deunff, 1961.
Fig. 7: Cymatiogalea bouvardii Martin, 1972.
Fig. 8: Cymatiogalea membranispina Deunff, 1961.
 
 
 

Plate II
Fig. 1: Saharidia downiei Combaz, 1967.
Fig. 2: Polygonium gracile Vavrdová, 1966 emend. Sarjeant & Stancliffe, 1996.
Figs. 3, 4: Acanthodiacrodium raia (Deunff, 1961) Eisenack, Cramer & Díez, 1979.
Fig. 5: Vulcanisphaera britannica Rasul, 1976.
Figs. 6, 7, 8: Acanthodiacrodium ubui Martin, 1968.
Fig. 9: Micrhystridium shinetonense Downie, 1958.
Fig. 10: Cymatiogalea cylindrata Rasul, 1974.
Fig. 11: Athabascaella penika Martin & Yin Leiming, 1988.
 
 
Plate III
Fig. 1: Polygonium gracile Vavrdová, 1966 emend. Sarjeant, & Stancliffe, 1996.
Fig. 2: Peteinosphaeridium accinctulum Wicander, Playford, & Robertson, 1999.
Fig. 3: Orthosphaeridium rectangulare Loeblich, 1970.
Fig. 4: Multiplicisphaeridium irregulare Staplin, Jansonius, & Pocock, 1965.
Fig. 5: Orthosphaeridium insculptum Loeblich, 1970.
Fig. 6: Multiplicisphaeridium bifurcatum Staplin, Jansonius, & Pocock, 1965.
 
 

Plate IV
Fig. 1: Navifusa ancepsipuncta Loeblich, 1970.
Fig. 2: Dactylofusa striata Staplin, Jansonius, & Pocock, 1965) Fensome, Williams, Barss, Freeman, & Hill, 1990.
Fig. 3: Dactylofusa spinata Staplin, Jansonius & Pocock,1965.
Fig. 4: Veryhachium oklahomense Loeblich, 1970.
Fig. 5: Tunisphaeridium eisenackii Loeblich & Tappan, 1978.
Fig. 6: Frankea hamulata Burmann, 1970.
Fig. 7: Lophosphaeridium sp.
Fig. 8: Multiplicisphaeridium irregulare Staplin, Jansonius, & Pocock, 1965.
Fig. 9: Multiplicisphaeridium raspa (Cramer, 1964) Eisenack, Cramer, & Díez, 1973.
 

Plate V
Fig. 1: Veryhachium trispinosum (Eisenack, 1938) Deunff, 1954.
Fig. 2: Baltisphaeridium perclarum Loeblich & Tappan, 1978.
Fig. 3: Multiplicisphaeridium bifurcatum Staplin, Jansonius, & Pocock, 1965.
Fig. 4: Gorgonisphaeridium antiquum Loeblich & Tappan, 1978.
 

Plate VI
Fig. 1: Orthosphaeridium insculptum Loeblich, 1970.
Fig. 2: Ordovicidium elegantulum Tappan and Loeblich, 1971.
Fig. 3: Dactylofusa cabottii (Cramer, 1971) Fensome, Williams, Barss, Freeman, & Hill, 1990.
Fig. 4: Dactylofusa spinata Staplin, Jansonius, Pocock,1965.
Fig. 5: Actinotodissus crassus Loeblich & Tappan, 1978.
Fig. 6: Veryhachium europaeum Stockmans &Willière, 1960.
Fig. 7: Veryhachium subglobosum Jardiné, Combaz, Magloire, Peniguel & Vachey, 1974.
Fig. 8: Villosacapsula setosapellicula (Loeblich, 1970) Loeblich & Tappan, 1976.
 
 

Plate VII
Fig. 1: Veryhachium triangulatum Konzalová-Mazanková, 1969.
Fig. 2: Veryhachium trispinosum (Eisenack, 1938) Deunff, 1954.
Fig. 3: Leiofusa fusiformis (Eisenack) Eisenack, 1938.
Fig. 4: Orthosphaeridium insculptum Loeblich, 1970.
Fig. 5: Picostella turgida Yin, Di Milia & Tongiorgi, 1998.
 
 
 
Plate VIII
Fig. 1: Evittia sp.
Figs. 2, 3: Veryhachium trispinosum (Eisenack, 1938) Deunff, 1954.
Fig. 4: Multiplicisphaeridium irregulare Staplin, Jansonius, & Pocock, 1965.
Fig. 5, 6: Dactylofusa spinata Staplin, Jansonius & Pocock, 1965.
Fig. 7: Veryhachium sp.A.
 
 
 
 
 
 
 
 

Plate IX
Fig. 1: Evittia remota (Deunff, 1955) Lister, 1970.
Fig. 2: Baltisphaeridium oligopsakium Loeblich & Tappan, 1978.
Fig. 3, 4: Ordovicidium heteromorphicum (Kjellström, 1971) Loeblich & Tappan, 1978.
Fig. 5: Peteinosphaeridium accinctulum Wicander, Playford, & Robertson, 1999.
Fig. 6: Saharidia downiei Combaz, 1967 (rework).
 
 

Plate X
Fig. 1: Petaloferidium stigii Jacobson, 1978.
Fig. 2: Multiplicisphaeridium bifurcatum Staplin, Jansonius, & Pocock, 1965.
Fig. 3: Multiplicisphaeridium irregulare Staplin, Jansonius, & Pocock, 1965.
Fig. 4: Villosacapsula setosapellicula (Loeblich, 1970) Loeblich & Tappan, 1976.
Fig. 5: Leiosphaeridia sp.
Fig. 6: Lophosphaeridium varum Wicander, Playford & Robertson, 1999.
Fig. 7: Veryhachium lairdii (Deflandre, 1946) Deunff, 1959, ex Downie, 1959.
Fig. 8: Gorgonisphaeridium frequens Górka, 1987(rework).
Fig. 9: Evittia sp.
Fig. 10: Veryhachium trispinosum (Eisenack, 1938) Deunff, 1954.
Fig. 11, 12: Tetrahedraletes sp.
 
 
 
 
 
 
 
Plate XI
Fig. 1: Baltisphaeridium llanvirnianum Deunff, 1977 (rework).
Fig. 2: Baltisphaeridium oligopsakium Loeblich & Tappan, 1978.
Fig. 3: Orthosphaeridium ternatum (Burmann, 1970) Eisenack, Cramer & Diez, 1976(rework).
Fig. 4: Rhopaliophora palmata (Combaz & Peniguel, 1972) emend. Playford & Martin, 1984(rework).
Fig. 5: Gorgonisphaeridium frequens Górka, 1987(rework).
Fig. 6: Vulcanisphaera africana Deunff, 1961(rework).
 
 
 
Plate XII
Fig. 1: Ordovicidium heteromorphicum (Kjellström, 1971) Loeblich & Tappan, 1978.
Fig. 2, 8: Actinotodissus crassus Loeblich & Tappan, 1978.
Fig. 3: Picostella turgida Yin, Di Milia & Tongiorgi, 1998.
Fig. 4: Veryhachium oklahomense Loeblich, 1970.
Fig. 5, 6: Gorgonisphaeridium antiquum Loeblich & Tappan, 1978.
Fig. 7: Baltisphaeridium perclarum Loeblich & Tappan, 1978.
Fig. 9: Petaloferidium stigii Jacobson, 1978.
 
 
Plate XIII
Fig. 1: Veryhachium reductum (Deunff, 1958) de Jekhowsky,1961.
Fig. 2: Veryhachium sp.A.
Fig. 3: Villosacapsula setosapellicula (Loeblich, 1970) Loeblich & Tappan, 1976.
Fig. 4: Veryhachium lairdii (Deflandre, 1946) Deunff, 1959, ex Downie, 1959.
Fig. 5: Orthosphaeridium bispinosum Turner, 1984.
 
 
Plate XIV
Fig. 1: Anomaloplaisium sp.
Fig. 2: Dactylofusa striata (Staplin, Jansonius, & Pocock, 1965) Fensome, Williams, Barss, Freeman, & Hill, 1990.
Fig. 3, 4: Veryhachium trisulcum (Deunff, 1951) Deunff, 1959.
Fig. 5, 6: Pirea ornata (Burmann) Eisenack et al., 1976.
 

Files

Share

How to cite

Statistics