بررسی رخسارههای توالی کربناته کم عمق پالئوسن - ائوسن در ناودیس چینگدر (غرب بیرجند، زون شرق ایران) و تلفیق آن با اطلاعات زیستی برای بازسازی مدل محیط رسوبی دیرینه مورد استفاده قرار گرفته است. توالی مورد مطالعه در ناودیس چینگدر شامل لایههایی از جنس سنگ آهک، سنگ آهک رسدار و شیل میباشد که سنگ‌های آهکی حاوی فرامینیفرهای کفزی بزرگ جثه (مانند نومولیتس و آلوئولینا) همراه با سایر اجزای اسکلتی و غیراسکلتی است. نتایج حاصل از مطالعات میکروسکوپی نشان داده که رسوبات تشکیل دهنده این توالی از 9 ریز رخساره کربناته تشکیل شده است: وکستون رسی فسیلدار (F1) ؛ پکستون اورتوفراگمینیددار (F2) ؛ وکستون آسیلینا و نومولیتدار (F3) ؛ پکستون/گرینستون اینتراکلست و نومولیتیددار (F4) ؛ پکستون/گرینستون روتالید و اینتراکلستدار (F5) ؛ گرینستون سوریتیددار (F6) ؛ پکستون آلوئولینید و نومولیتدار (F7) ؛ وکستون/پکستون آلوئولینیددار (F8) ؛ وکستون نومولیتدار (F9) . این ریز رخساره‌ها در سه کمربند رخسارهای لاگون، پشته و دریای باز کم عمق قرار می‌گیرند. با توجه به ویژگیهای رخسارههای فوق و نیز درصد فراوانی آلوکمهای آنها، محیط رسوبگذاری این توالی به شکل یک دریای کم عمق با شیب آرام پیشنهاد میشود. در این مدل، رخسارههای F1 ، F2 و F3 مربوط به رمپ میانی [1] و رخسارههای F4 ، F5 ، F6 ، F7 ، F8 و F9 مربوط به رمپ داخلی [2] میباشند. بررسی فرآیندهای دیاژنتیکی موثر بر توالی مورد مطالعه نشانگر تأثیر گسترده فرآیندهای گوناگون از جمله: میکرایتی شدن، سیمانی شدن، فشردگی (مکانیکی و شیمیایی)، انحلال و پر شدگی حفرات و شکستگی‌ها میباشد. بررسی تاریخچه دیاژنز حاکی از استقرار این نهشته‌ها در محیطهای دیاژنتیکی دریایی، دفنی کم عمق، دفنی با عمق متوسط و جوی است.
Study of petrography, sedimentary facies and diagenesis of the Paleocene-Eocene carbonate sequence of the Ching-dar syncline, west of Birjand, east of Iran
)